Infermierja e re italiane me Covid: Të mallkuar ata që nuk besojnë, po ju nxjerr listën e gjatë me ilaçet

Infermierja Giulia Medea Oriani, 30 vjeçe, jeton dhe punon në zonën e Milanos dhe ka qenë pozitive me koronavirus për 21 ditë. Pastaj, për 58 ditë të tjera, ajo luftoi kundër trombozës, “ndoshta e shkaktuar nga koronavirusi”, shkruan Corriere Della Sera.

Ajo e rrëfeu përvojën e saj përmes një postimi të gjatë në profilin e saj në Facebook, postim i cili shoqërohet me një foto elokuente me kuti ilaçesh dhe shiringa të përdorura për trajtimin e pacientëve.

Ajo thotë se ka pak ethe, disa dhimbje të muskujve, vështirësi në frymëmarrje dhe të zgjidhur në pak ditë, vetëm një qasje në spital për bronkospazëm.

Me pak fjalë, asgjë e veçantë.

Problemet filluan rreth dhjetë ditë pas shfaqjes pozitive me koronavirus. Një dhimbje e çuditshme në këmbë, një ekzaminim dhe diagnoza e trombozës së venave të thella. Që do të thotë se në një venë në këmbën time (pas disa ditësh, në dy vena të ndryshme) një mpiksje ishte formuar aq e madhe sa nuk lejonte më të kalonte gjaku. Unë jam 30 vjeç, dhe mpiksja e gjakut tim ishte njesoj si ajo e një plaku të shtrirë në shtrat.

Përvoja ime

Më panë: kirurg vaskular, kirurg i përgjithshëm, hematolog, psikiatër, mjek urgjent dhe kardiolog.

Kam kryer 5 doppler ultratinguj në këmbë, një ultratinguj të murit të muskujve të barkut, një CT të gjoksit dhe të gjymtyrëve të poshtme me medium kontrasti, një EKG-holter 24h, një ekokardi dhe teste të panumërta te gjakut.

Unë u diagnostikova me trombozë të dyfishtë të thellë të venave me ulje të vazhdueshme të rrjedhës pas dy muajsh terapi dhe dilatim të pjesshëm të venës, takikardi sinusit me rrahje ektopike të ventrikulit dhe supraventrikulare, çrregullim stresi post-traumatik me pagjumësi, vaskuliti post kovid. 19.

Shpesh kam pasur frikë. Frika se mos mund të kthehesha përsëri në punën time si më parë, nga frika se mos vdisja. Ata më mbushën me ilaçe psikotrope përpara se ta kuptoja se ankthi nuk ishte shkaku i takikardisë, por ata më thanë që të vazhdoja t’i merrja.

MESAZH PER ATA QE NUK BESOJNE

Unë në të vërtetë e shkrova këtë postim për t’i bërë një përkushtim të veçantë.
Unë jua kushtoj juve teoricienëve të konspiracionit të mallkuar, të cilët pohojnë se virusi nuk ekziston, se është krijuar për të fituar para për Bill Gates, se ata ju gënjejnë dhe situata nuk është aq e keqe sa duket, per ju që grumbulloheni në sheshe sepse nuk keni frikë nga një virus që vetëm vret të vjetrit, që pretendoni se virusi është problem vetëm për ata me sëmundje serioze dhe paaftësuese….

Juve që mendoni se asgjë nuk do t’ju ndodhë më, ju kushtoj foton e terapisë që duhej të bëja në dy muajt e fundit dhe që do të vazhdoj të marr për sa kohë. Dhe jam VETEM tridhjetë vjeç.

Unë ju kushtoj çdo injeksion të vetëm që duhet të bëja, çdo hematoma të shpërndarë në trupin tim, çdo tabletë që duhet të gëlltis çdo ditë, çdo minutë zgjimi në errësirë, çdo shkrepje që ndjej në gjoks. Por mbi të gjitha, ju kushtoj falënderimet e mia më të sinqerta për ju.

/DRONI.al/

/DRONI.al/